bi şair olmak istedim ben hep...
sana şair...
sana yazar...
sana usta bi kalem olmak istedim...
günlerce sadece yazmak…
içimde kalanları
,gözümde bıraktıklarını
ve en çokta bu ayrılığı satır satır yazmak istedim...
bi şair olmak istedim ben hep,
saçının teline
karamsar bakışlarına
açtığın her yaraya bi şair olmak istedim sadece...
sen;
gidişini kelimelerle süsletecek,
ve bigün binlerce şiir olarak
o gidişi tekrar sana hediye edecek bi şair bıraktın ardında...
konusuna hep sen diyen şiirler yarattın aslında...
bi gidiş şiiri hiç sevmeyen bi insanı şair edebilirmiydi...
bi gidiş geceden korkan bi insanı geceye dost edebilir miydi???
sen bi şiir bıraktın ardında sevgili;
onca kelimeyle anlatmayı becemediğim bi şiir...
el değmemiş mektupların,
kin kokan satırların,
ve sana deli bi şairin var ardında...
anlatmakla bitmeyen bi sen yüzünden;
tıpkı ilk zamanlar teselli olan dostlar gibi;
bigün
şiirinde bana küsmesinden,
şiirinde sus artık demesinden çok korkuyorum...
çünkü
satırlar kavgaya tutuluyo seni anlatırken,
seni anlatmayı beceremeyipte yazıp yazıp sildiğim her kelimeye kahredip;
kalemimim ucunda yırtılıyo kağıtlar...
biliyorum işte;
satır yoruluyor
kalem yoruluyor,
hece bile yoruluyor ...
nefessiz kalıyorum çünkü seni anlatırken
sen gittin diye çok insan,
çok canlı,
çok gece,
çok kelime,
çok yıldız ağladı ardından...
gittin diye ben sadece şair olmakl istedim...
birilerine dost olup,
seni anlattıkça,sana yağan lanetleri dinlemek yerine,
karşımda susan ve sadece dinleyen kağıt kalemi seçtim ben
...SADECE Bİ ŞAİR OLMAK İSTEDİM...
sana yazan
sana susan
sana susayan bi şair...