Karanlıkta yaşam sürer özentisi yarasa
Gömleğinden gitmez kıvrımları, dinmez kanama
Kalp parmaklıklarına darbe yapanlar harbi yaramaz
Bu gökkuşağı benim mi sanki bu yıldızlar kayamaz

İnat edersin bazen kirletirsin üstünü
Bozarsın annenin özenle yaptığı ütüyü
İstesende istemesende yaşarsın bir gün kötüyü
Denemene gerek yok küçüğüm yaşatamazsın ölüyü

Bir gözüm hala paslı merdiven kenarında umutluydu
Beni gören uğur böceği sanki bana mı uğurluydu
Defterimde sakladığım gül yaprağım yorulmuştu
Karanlıkta kızıla çalan gözüm gözyaşıyla yoğrulmuştu

Penceremin kenarları tozlu birde metalleri paslı
Onunlayken onu kaybetme korkusu sanırım en büyük yastı
Ve gözüm hala yaşlı ,dedemmiydi yoksa benmiydim yaşlı
Dışardan gözüktüğü kadarıyla köşede düşen sadece ayyaştır

Gözüm göz renginle ve ışıltından epey bir kamaştı
Seni kaybetmekten korkup hayatla son bir adım savaştım
Sen benim hem sermayem hem de bu gönüle kazançtın
Seni üzmek değil yüreğimde süzmek en örnek amaçtır

Sonbahar esintisiyle bir yaprak sol hizama yanaştı
Beni eleştireceğine gönlümün derinliğini araştır
Eğer hüzün gelirse onu üstümden al aştır
Anlatamadığım nokta şu seninkisi ak aşktır