1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1371
Okunma
Genç sayılabilecek (45) yaşımdan beri engelli ve yürüme zorluğu çeken birisi olmak ve yaşamak,benim ve ailem için oldukça zor ve sıkıcı bir hayat.Ne yazık ki,sağlığımızı ve organlarımızın değerini ve kıymetini kaybettikten sonra anlıyoruz.Ama bu bile pek işe yaramıyor.
Bugün bir mavilik varmış denizde
Ah bir görebilseydim!
Her zamanki mavilik değilmiş,o mavilik
Güneş gülmüş,gülümsüyormuş dünyaya
Kırlardaki çiçekler,dans ediyorlarmış,birbirleriyle
Keşke yürüyebilseydim,ben de dans ederdim.
Ötüşüyorlarmış serçeler,leylekler,martılar,
Ama ben duyamıyorum!
Canlılar, sevinçle koşuyorlarmış kırlarda
Keşke onlar gibi,ben de koşabilsem
Görebilsem,duyabilsem,keşke!
Bir susarım,bir ağlarım
İsyan etmem.
Tadım yok,tuzum yok ben böyleyim
Tek derdim
Dünyada,bana acıyan gözlerle bakmamaları...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz