Okuyanlar sanmasın ki banadır
Erdemoğlu bu sözlerim sanadır
Kazandığın tüm servetin canadır
Özen ettin hep üstüne titredin

Köylü oldun canla başla çalıştın
Tenin aktı boz toprağa karıştın
Cana küstün sarp yarışa giriştin
Şehirlere bedel durup koşturdun

Toydun tordun yalan söze pir kandın
Asi oldun şerre silah kuşandın
Neydi derdin zor kapıya dayandın
Nankör oldun aş kabını kirlettin

İşe girdin emek dedin söz aldın
Sendikaya siyasete takıldın
Basiretle vardın haktan mı oldun
Kul terini göletinde derledin

Memurluğun düşman devlet başına
Yapmadığın yoktu biri dışında
Görevini her dem sürdün yokuşa
İşin oldu her kapıyı zorladın

Yandın vatan aşkı ile şahlandın
Uyuz oldun şer sözüyle bitlendin
Yüzün astın söyle kime kinlendin
Döktün kini toprağını horladın

Her zorluğu kaderine yükledin
Nasibini hep tanrıdan bekledin
İlmin kolu ile şeytan taşladın
Tembelliği amel bilip şükrettin

Edip oldun kitaplara yaslandın
Yalan yanlış kuru sözle seslendin
Çağınla bir dilde niye paslandın
Evetleri “okey” diye zikrettin

Göğe çıktın yıldızlara sıçradın
Azim ile imgeleri çatlattın
Lütfeyleyip yeryüzüne atladın
İtinayla aşk dilinden şakradın

Yaş kemâle erdi hâlâ sazdasın
Gönlün meşkte süslü püslü sözdesin
Süklüm püklüm yıllara küs nazdasın
Saçlarına düşen kırı sakladın

Nasihatle boşa yorma kendini
Zır cahili yıktı sırrın bendini
Çalınanlar hiç yerine kondu mu
İnat ettin söz üstünde esridin

Halkın için söyle başka neyledin
İyi kötü birkaç sözcük belledin
Tok karnına aça maval söyledin
Kuyruğuna bastılar da kükredin

Evinde aç yatar aldın nâmeyi
Hızır olup sundun m’ola yemeği
Bırak şimdi öğüt verdim demeyi
Öksüz için kaç gününü harcadın

Sözün özü iştir insan aynası
Sözü geçmez sükût geçer akçası
Çok söz ar(açlık hır)sız ben ifası
Deme sakın atasözü akladım


16.10.2005 03.00
17.10.2005 10.30 AYDIN