Karanlık çökünce şehre bu gece
Bir mehtap bir de sen pencereme ağ
Kalbime düşünce bin türlü hece
Dilimde söz oldun ayağıma bağ


Kaç yağmur altında ıslandım sensiz
Kaç defa yolunu gözledim sessiz
Sokağında öldüm kaldım kimsesiz
Ne sabaha çıktım ne de başım sağ


Dokunma bu akşam çok kederliyim
Say ki bir münzevî hem de deliyim
Başı boş kimsesiz kalan biriyim
Hazana yürüyor o güzelim çağ


Kalmak istedin de git mi demiştim
Unut artık beni bit mi demiştim
Sevdanı bir pula sat mı demiştim
Kahırla büyüyor bağrımdaki dağ


Sanma ki hep böyle esip geçerim
Sanma hep derdimi ele açarım
Sanma çaresizim sanma naçarım
Boynumda vebalsin ilmeğimde yağ


Dokunma bırak git yaralarıma
Sürme gözlerini karalarıma
Kaç ağıt yükledin daralarıma
Yıkıldı başıma mazideki cağ