hayata gülen bir pencereden bakıyorum
o pencere perdelerini çekmedikçe keyfim yerinde
bak gülebiliyorum gülümseyebiliyorum
kahkahalarım ömrümün dışa vurumu
ben gülebiliyorsam varım

haydi türkuaz şiirler tüttürün yakamozları
yanık yanık kavalını çalsın çoban çökerten
dağda bir avuç hünnap tılsımlı yalnızlık
öylesine buruk bir ömrün bereketi yitik
ve ben hala umudumun kahkahalarını çınlatırım

dost vurmadıkça yüreğe umut yekpare
sırtımızda sıvazlanır cadı tırnaklı ikilemler
ne yüzüme gül aylandız tadında olsun dostluğun
ne de arkamdan brütüs ol
adam gibi adam kadın dediğin adam gibi olmalı

ahhh peri bacalarının efkarlı yalnızlığı
sitemli bir ay parladı
ve yutkundum acının zemheri ayazını
gül ökçeli adımlarım geri geri gitmekte
ve perdesini çektim ömrümün hüznümle baş başa kaldım

Mahmudiye Düzkaya