Yüzünden düşen bin parça diyorlar Fransız köprüsü
Oysa ki;
İçim darmadağın bugün, bilmiyorlar.
Tam bir yıl geçti be Fransız köprüsü
Mıh gibi aklıma kazımışım
Tam bir yıl önce ilk buluşmamız burada olmuştu
İkimizde ne diyeceğimizi bilemez durumdaydık heyecandan.
Bide unutmadan İlk seni seviyorum cümlesini de şu incir ağacının altında söylemiştim ona
Ve vedalaşırken ilk defa utanarak öpmüştüm onu ince zarif yanaklarından
.
.
.
Ah be Fransız köprüsü
Ben bu ayrılığa böylesine ağır sitemler ediyorum etmesine de
Belki de o haklıydı be
Baksana İncir ağaçları bile,kışa tahammül edemeyip döküyorsa yapraklarını?
O bana nasıl tahammül edebilirdi ki
Ki;
Olmayacak düşler kurduğumu fark ettiğimde
Gitmesini ben istemiştim
Hiç söyleyemedim belki sana ama,
Galiba onu kendi kendime yok ettim

Biliyorum hayatım eskisi gibi değil artık
Biliyorum ben eskiden böyle değildim
Düşünce anlıyor insan be Fransız köprüsü
Meğer kara sevda
Adamı ummadığı anda yakar