Bir hayalim vardı çocuktum henüz
Bulutlara bakar şekil seçerdim
Sevgiler çevremde umman bir deniz
İçinde yüzerdim neşe saçardım.


Adım adım geçip ergenlik çağı
Zannettim kendimi Everest dağı
İçim çiçek çiçek gülistan bağı
Bilmeden dallarda safça açardım.


Kim dedi ki bana birden sen büyü
Sevgisiz kollarda yatarak uyu
Bilseydim akınca sevdanın suyu
Zehir niyetine öyle içerdim.


Düştü kalbe ateş söndüremedim
Ne yaptımsa gönlü döndüremedim
Bu aşkı içimde donduramadım
Elimde olsaydı keser biçerdim.


Hülyalı gözlerim çabuk sulandı
Gördüğüm gerçekle midem bulandı
Kaçmaya çalıştım ayak dolandı
Kanadım olsaydı durmaz uçardım.


Bitmeyen bir çile örüldü başa
Aşk bakmıyordu ki gözdeki yaşa
Diledim dönüşsün bu yürek taşa
Belki yaşamaz da çabuk göçerdim.


Şimdi mümkün olsa geriye dönsem
Çocuk olsam yine oyunla kansam
Annemin koynuna kuş olup konsam
Tek o hissederdi nasıl naçardım.


Naçar: Çaresi olmayan, çaresiz.


Ayvazım DENİZ