1)“Nasıl göreceksin, ancak endişe içinde bir umöutla bekleyeceksin

2) “İradi olmak bakımından uzaklaşan kalpler burukluğa ve hüzne gark eder tefekkür ehlini

3)“Kendi içinde o kadar dein bir yalnızlığa gark oluyor ki arafı anıyor ve umudun halini çok güzel vurguluyor”

4)“Hasreti çekilen ve besteye tevessül ettiren kimi duyguların hasredildiği lahza da gözyaşlarının boşalması ne kadar duygu yoğunluğu ve içinde bulunduğu sezgiyi fevkalade güzel resmetmiş”

5)“Azim ve huşu içinde tazime yönelmiş kalbin, kimi suallere açık hali mütereddit hal oluştururken, adlandırılamamasının kaygısı dillendiriliyor”

6)“Yine bir özlemin izlerini sürmekteyiz ki firkate uzanmış halinde derin bir muhabbet beslendiği gözleniyor. Gönlüne düşenleri yazmaktan imtina etmesi kalbi hassasiyeti bakımdan gerekli görülüyor”

7)“Artık sabır ve tahammül zorlanmasını gözlemlerken iç yangınlığı günyüzüne çıkıyor. Ve bu durum melalin şaşkınlığına ducar bırakırken şevk çekiliyor, söz bitiyor”

8)“Beklemek ve sabretmenin iç yangınlığı o kadar nüksediyor ki ümit kırılganlığı göze çarpıyor ve daha yakın olmak adına düşlerin kapısı aralanıyor, çile adına anefesin müddeti vurgulanıyor.”
Evet, genelde yorum yapmaktan kaçınan bir nefesim ama sizin çalıimalarınıza kayıtsız kalmayı başaramıyorum. Gönlüme düşeni kal etmeye gayret ediyorum. Çok latif ve seçkin bir çalışma olmuş bu bakımdan şükranlarımı ifade etmek isterim. Eklediğiniz resim sizinle alakalı mıdır merak ederim Hürmet ve muhabbetle efendim.

“Kul, gece gündüz Hakk’a ağlayıp yakarır, derdinden dolayı yüzlerce şikâyette bulunur.

Cenab-ı Hak da ona: ‘Ey bîçâre, dert ve mihnet seni doğru yola çıkarır.

Ey kusurlarla dolu olan; şikâyetini, seni bizden uzaklaştıran nimetlerden et.’

Gerçekte her düşman, sana bir ilaç, faydalı ve ferahlandırıcı bir kimyadır.

Zira onlardan kaçar, Cenab-ı Hakk’ın lütuf ve yardımlarına iltica edersin.

Seni Hak’tan başka şeylerle meşgul eden dostlarınsa, hakikatte düşmanlarındır.

Porsuk adında bir hayvan vardır, boyuna dayak yedikçe semirir.

Onu dövdükçe daha iyileşir, sopa vuruldukça semizleşir!

Gerçekten müminin nefsi de bir porsuk gibidir, zahmet ve mihnet onu güzelleştirir, semirtir.

Bu sebepten peygamberler cevr ü cefaya uğramış, halktan daha çok meşakkat çekmişlerdir.

Zira canları da diğer canlardan daha temiz, daha üstündü. Onun için başkaları, onların çektiğini çekmedi.

Deri, ilaçlarla belâlara katlanıp, sonunda öyle Tâif derisi gibi güzelleşir.

Ona acı ve keskin ilaçlar sürülmeseydi, tamamen işe yaramaz ve pis pis kokardı.

İnsan da tabaklanmamış deri gibidir; rutubetten bozulur, ağır ağır kokar.

Sen ona bol bol acı ve keskin ilaçları sür de; o, güzelleşip, temizleşip, kıymetlensin.

Buna gücün yetmezse, Cenab-ı Hak sana istediğinin dışında bir maraz verince ona rıza gösterip sabret.

Dosttan gelen belâ seni temizler. O’nun ilmi senin tedbirinden üstündür.” (Mesnevî, IV:91-107)

CUMA GÜNÜNÜZ MÜBAREK OLSUN....

SAYGILAR YÜREĞİNİZE....