Her mevsim ifil ifil içte eser durursun
Yazı kışı farketmez dinmeyen rüzgarımsın
Bazen kasırga gibi gönlü dibe vurursun
Yıllar örtse üstünü içte bergüzarımsın.


Hazan vurur geceler bu yürek üşür sensiz
Gözlerim duvarlarda anılara gark olmuş
Acaba ne yapıyor sevgili derim bensiz
Aşk kaf dağına giden aslında çıkmaz yolmuş.


Neden yetmiyor bize bilmem ki az sevilmek
Çok sevilsek ne olur ne geçer elimize
En son elde kalıyor arkamızdan sövülmek
Neye hakim olduk ki olalım dilimize.


Yaşanan onca şeye sırtı döner gideriz
Umursamaz görünür zamanla unuturuz
Her biten aşka küser saçı başı dideriz
Buna rağmen bıkmadan yeniden kanatırız.


Nedir aradığımız neden bu ısrar neden?
Yalnız geldik dünyaya yalnız da öleceğiz
Sonsuz hüzün ekse de gönüllerden her giden
Hayat devam ediyor ağlarsak güleceğiz.


İşte sevgili inan bu yüzden hep susarım
Şikayet etmem asla olanları yutarım
Ben ah almaktan inan köşe bucak pusarım
Bu dünyanın kürkünü üç kuruşa satarım.


Gönlüm sevgi ırmağı bent tutmaz istesem de
İçte yanan gerçektir işim olmaz yalanla
Unutmam olanları bazen hep düş desem de
Duygular biriktirdim üç beş elde kalanla..


Bergüzar: Anmak için verilen hatıra,armağan,yadigar


Ayvazım DENİZ