Bak yine bir sabahın ilk ışıkları...
Gün doğuyor yine...
Aydınlanıyor her yer...
Uzaklarda bir deniz; Masmavi buğusunda dalga dalga yayılıyor maviler...
Bir martı var üzerinde çırpınıyor;
Çaresiz,bitkin.yorgun,umutsuzca...
Kendini bırakmak istemiyor rüzgara,
Teslim etmemek için kendini çırpıyor kanatlarını tekrar,tekrar ve tekrar...
Kolay mı koskoca denizde tek olup da kanat çırpmak?
Çok mu zor sırf hayata inat umutlarına direnmek ?
Bu kadar basit mi hayat denilen çıkmaz sokak?
Küçük bir kız çocuğu var ileride,
Gözlerinden akan o masum gözyaşları,
O hıçkırış sesleri,afallamış gözleri...
Tüm saf haliyle küçük bir kız çocuğu.
Gözyaşları sel oluyor akıyor birer birer.
ÜZÜLME..!
Tek sen değilsin ’Küçüğüm’ ...
Her yeni günde milyonlarca yürekten akıp gelen bir seldir bu gözyaşları,
Sebebi olanında,olmayanında,
İçi acıyanında,acımadan akıtanında,
Mutlu olanında,mutluluğu paylaşanında,
Gurbette olanında,hasret çekeninde,
Gözlerinden yanağına damlayan ;
Tuzlu bir acıdır,buruk bir mutluluktur...
Kiminin parasıdır,kiminin yüreğidir,
Onun kan davasıdır,
Senin namusundur,
Benim vicdanımdır,
Çiftçinin emeğidir,
Senin karşındakine duyurabildiğin sesindir...
Hayatının en acımasız çıkmazında içini boşalttığın bir yangındır,
Kor gibi yanan yüreğinin içinden akıttığı zehirdir.
Gözlerinden akan ’Bir damla yaş’
Yalnızlığının ve çıkmaz sokağının;
Tek adresidir... !