7
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
1839
Okunma

Bir öykünlük avuntudur
Aşığın gönlündeki sevda
Oysa ki
Ne başaklar yüz sürdü tohumundan
Ne hasatlar kaldırıldı yığınlarca
Toprak nadasa bırakılsa da
Yazgısı hiç değişmedi
Hep ekildi
hep sürüldü
Defalarca...
Bilselerdi ki
Bir hasatlık canımın kaldığını
Kışın zemheri soğuğu
zamansız soldurmazdı çiçeğimi
Şimdi kargaların
Aç kursağını kolluyor eğrilen dalım
Göçmen kuşların dönüşü olmayan
Ömürleri biçiliyor sevdama
Bu kadar olumsuzluklara rağmen
Yine de pes etmiyor bu gönül...
O zaman dayan yüreğim!
Dayanmalısın sen biraz daha
Bilirim ki;
Her fırtına sonrası
Binlerce tohuma ötelenir toprak
Ve her tohum
Binlerce filize durur düştüğü yerde
Sevda da işte öyle bir şey
Bir esmeye görsün
Alır savurur seni ve saplanır kalırsın
Bir sevdalının gönlünde...
Kardelen
5.0
100% (21)