Sen bana az
Ben sana fazla geliyorken
Verilene karşılık anlınmazken
Sevgiye aşka zaman biçerken sen
Ben
Arşın arşın sana geliyordum
Her sözde mazereti kendine yol seçmiştin
Hep ilk adımı ben atarken
Sen sadece durakları aradın durdun

Uzun zaman olmadı sevgili
Sensizliğin yalnızlığına yenik düşmem
Gecenin sessizliğinde kalbimi kanatıp
Pes ettim en sonunda
Her seferinde
Zamansız gidişlerinde yok oldum
Bilinmez soruların denklemlerinde
Dolandım durdum
Her gidişine kalbim buz kesti

Kirli sakallarımla
Her sigaraya sarılışım da
Gece yarısı trenlerinde buldum kendimi
Tenlerinin terin de yanarken o sevenler
Ben sensizliğin de üşüdüm
Başka sevgililere gıpta ile bakarken
Tütün kokusu sinmiş parmaklarım
Seni yazmıyor artık
İçimden gelmiyor

Avuç içi sevgilerde yaşayan kalbim
Seni hatırlamakta inat ederken
Beynim isyanlar da
Unutmak için ha bire yeni bir güne sarılıyorum

Senden dolayı sevgili
Kırmızıyı da sevmiyorum artık
Maviyi de
Kendimi de sevmiyorum
Oysa bir Elif miktarı değildi
Sana olan sevgim
Şimdiler de
Bir elif mikatarı kadar bile kalmadı
Sana olan özlemlerim, yangın’larım

Az kullanılmış jiletlerle
Gecenin sessizliğinde kalbimi kanattığım da
Sargısı sen olmayan kirli bezlerle
Yalancı yüreklerde yer aradım
Bulamadım sanma sevgili
Dokunduğum tüm tenlere
Girdiğim her yüreğe, sana inat
Senin şerefine, sen diye sarılsam da
Tenlerinde bir kez daha yanacağım
Dokunuşları, kokuları sen olmasan bile...