Karanlıktı her düşüncem.
umut etmek nedir seni tanıyınca anladım.
Soğuktun..
Soğukluğun en ayaz düşünceleri itiyordu üzerime.
üşüyordum..
adı sanı bilinmemiş bir şiir’in ortasında
keman sesleri irdelerken hücrelerimi
kızıl saçlarında ,yapraksız sonbaharları yaşadığımı hissettim.

Çok toydun,
biliyordum yine kandıracaktım kendimi.
güzel bir cümle duymak için bekledim,
bir bakışlık değildi anlatmak istediğim.
ben seni gerçekten sevdim.
-bir bilsen, ah bir bilsen.
ben ne sırat köprülerinden geçtim..
sadece ayaklarımı boşluklarda bırakıp,
yollarından geçemedim.

İklimler ters düz etmiş benliğimi.
bir cumartesi akşamında aklımdaydı güzel gözlerin.
tanımı belirsiz birşeydi bu hissettiğim,
annemin elleri bile haramdı sanki, ellerin olmadan.
Dokunmasın hiçkimse istedim.
yalan değildi hiç bir uykusuzluğum
hani doksan dokuz depremi gibi,
saat üç’ü beş gece üzerime çullanan.

Gözlerim her seferinde tavanı yarmak zorundamı?
düşüncelerimle baş başa bırakıp gittin sen beni.
zincirleme bir trafik kazasında kaybettiğim çocukluk günlerimi,
içime bastığın cehennem benzeri yanıklarla,
ve kırmızıya çalan saç tellerindeki kıvılcımları geri getirmeliydim.
beceremedim işte, lanet olsun yine beceremedim.

yaşamayı unutmamak için,
adamlığımdan çalmamı isteyemezdim.
Nankör akşamları hayra yoramazdım
yorgan altı huylarımdan beni vazgeçirmeliydin.

Senin lanet olası kırmızın
cehennem zebanilerini yolladı üzerime.
karamsardı her yüklemim.
Vallahi bilmiyordun sensizliği
Billahi unutmadım söyleyemediğin o güzel sözleri.

E S K.