günler aylar mevsimler ve yıllar
sararan takvim yapraklarınca düşer
ömür defterinden birer birer
savrulur sonra yaşanmış mutluluklar
farklı iklimlerin sonbahar rüzgarlarında







adına ömür denilen bir yolculuk bu
bir tek benim hikayem değil asla
yaşanan bir hüzündür aslında hayat
kaybedileni hep sevdiklerimiz olan
zamanın acımasız hüzün duraklarında






çaresiz elvedalara mahkum her ayrılık sahnesinin
zoraki figüranları ki
bu yolun yaşam mahkumu yolcuları
dilim dilim kesilen yürek yarılarıyla
her durakta başka başka biçimde kaybeder sevdiklerini
bu hazin vedalarda
biraz daha ölür bedenlerimiz
hep bir başka yanımız ruhlarımızda






bu gün Kurban Bayramı’nın 1. günü
yıl 1991
ve yine bir Kurban Bayramının 1. günü
hazin bir vedaydı yaşadığım
bilmediğim bir caminin soğuk musallasında
annemin cansız bedeniyle birlikte
işte o musalla’da bıraktım ben
canımın ruhumun bir yarısını






sonrası bildik hikaye
nice uzun yıllardır
benim için Kurban Bayramının anlamı
ve duygusal yanı ne yazık ki
böyle hüzünlü bir veda gününde duran zaman
ve takvimlerin hep ayrılıkları gösterdiği
bir romanın sararmış yaprakları arasında
yalnızca acınası bir hazin yolculuk artık ...