son buluşmamız oldu seninle
beraber yürüdüğümüz o sessiz sahilde
iki yabancı gibiydik sanki
susmuş dillerimiz
konuşamıyorduk başımız önümüzde
ben diye başladın söze
ama devamını getiremedin
gözlerini önüne eğdin
uzun bir sessizlik oldu
işte o an zaman durdu
gelmedi ben/den sonrası
hafifçe başını yana eğip vedalaştın
ürkek adımlarla hızlıca uzaklaştın
kanatlarından yaralı bir kuş gibi
uçtuğunu zannederek
anlaşılmaz bir şeyler söyledin
kim bilir belki gitmek değildi niyetin
şartlar bunu gerektirdi
gitmen gerekiyordu gittin
anlayamadığımız bilmediğimiz
sevgimizin önüne set çektiğimiz gururumuz
dönüşü olmayan yoldu ayrılığımız
seninle birlikte olmak
önceleri bir hayaldi benim için
sonra
seni çok sevdim can bildim
canda can olduk
her başlangıcın bir sonu vardır
her güzel şey gibi
aşkımızda yaşandı ve bitti
anılarda varmış yaşamak demekki
gerçek zannettiğim
benimkisi sadece bir hayaldi...


Refik
14.10.2013
İstanbul