Güneş doğmadan açıyorum
Bugünde sabah uykusuna hasret kalan gözlerimi
Alacakaranlık gökyüzü
Her yer o kadar sessiz ki
Hafif bir rüzgar esiyor sokağımda
Yanan sokak lambalarının etrafında
Uçuşan böcekler var
Ama altında oturan
küçük bir çocuk yok şiirlerde anlatılan
her yer o kadar sessiz kı
Ruhum adete terk ediyor bedenimi
Kaybolup gidiyorum düşüncelerimin arasında
Bulmak istediğim tek şey sen oluyorsun
Kaybolduğum düşlerde…
Her yer o kadar sessiz ki
Pencere kenarına oturmuş
Yaşlı bir adamın bakışları ortak oluyor bu sessizliğe
Ve yalnızlık pencere arkasındaki gözlerde yaşanıyor
Ahh bu yalnızlık ne bitmez bir veda
Ve her vedada başka bir yalnızlık
Bir elimin parmakları arasında sigaram
Bir elimin parmakları arasında kalemimle
Yalnızlığın sonunu getiremiyorum
Yazılmayı bekleyen beyaz kağıda
Ben galiba beceremiyorum
Bu yalnızlığın şiirini yazmayı
Ben galiba yalnızlığı anlatamıyorum kimseye
Ben bu yalnızlığı
Yakıştıramıyorum hiç kimseye
SONSAHNE KENAN