Bu akşamın payına düşen de bu birkaç satır olsun!..
Gece yaklaştı ya yine,
Sessizce kapıdan girmeye başladı hüzün.
Görüyorum eşikte ki gölgesini...

Boşver!
Bu şiirde ölçüye de,kafiyeye de yer yok.
Öylesi olduğu gibi yazacağım bu sefer.
Bu şiir ölçülü değil;kederli olsun.

Tuhaf hissediyorum kendimi be!
Öyle anlamı derin sözcüklerle de oynamak;
Uymuyor bu sefer nedense.
Varsın basit olsun,olabildiğince.

haNi biR sÖz yüReğini daĞlar yA !
İşte aynen o şekildeyim.
Sınırları kovaladım,sınırsızlıkları da
Ne kaldı ki geride?
Bence Hiç!

Canımı dişime taktım da,
Şarkılar dinleyip,efkarı çiviliyorum zamanıma.

Ağlamak mı?
Ne zaman sustum ki!
Ağlamak gözyaşı mı?
Ben çoktan kurudum ki!

Of diyorum sadece.
Kapıldım da bir ışık hüzmesinin derinliklerine
Kendimi nerde bulacağım,
Nereye varacağım bilmiyorum.
Yürüyorum.
Sadece yürüyorum...
Cümlelerin anlamlarında,gamında,
Yolumu göremiyorum.

Canım!
Öyle bir söz söyledin can;aklımı aldın.
İnancınla,güveninle,nerelerde kaldın?
Öyle dokundu ki sözlerin;
Geceyi sen sandım
Geceyi sen sandım...