4
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
2554
Okunma

gelişlerine sevinemedim hiç bir zaman
gidişlerini bağışlayamadığımdan..
Soğuktu senin mevsimin
Güneşleri gözlerinde saklardın hep
Dokunamadığım bebeklerinde batırırdın
Ben sıcağı severdim
Rüzgardan ürperirdi kirpiklerim
Bundandır belki de titreyişim ellerinde..
Kapanırdı kapıların düşlerimin ertesinde
Kilit vururdun boğazıma takılan sevinçlerime
Hem kanamak hem delirmek sevdadan
Ki mevsimlerine alışma çabasıydı yaşadığım
Sessizce
Kısık kısık
Ve yitik sevişleri kucaklardı hep yürek
Bir çocuk masumiyetinde..
Masal olurdu varlığın
Kahramanıydın bir yüreğin belki
Belki toprak altına taşınacak bir his gibi
Ölümsüz, ebedi
Olur olmadıklarındı belki de
Vazgeçemediği..
Tezatlıkların tüketti şiirlerin mürekkebini
Parmaklarım yoruldu yazmaya çalıştıklarımdan
Kalemim tükendi satırlarımı dolduramadan
Bitikti şu saatten sonra herşeyim
Düşündürdü sonra;
‘İşlevsiz bir yürek ne yazdırabilirdi ki?
Neyi anlatabilirdi..
Hiç yazamadığı
Sevişleri mi,
Hep yaşadığı
Gidişleri mi?
5.0
100% (18)