Gözlerinde ki perde gizliyordu duygularını
Anlamsız bakışların da sevgi var mıydı
Kırık kalemden düşen satırlarında
Aşk sözlerinin yerleri eksik yazılmadı
Şaşkın !
O büyük sevgi nasıl silinmiş
Sevgi dolu gözlere nasıl düşmüştü hazan
Yarısı kırıktı kalemin
Ona yazıyordu mum ışığında
Sonra mum ışığı alev alacaktı umudun da
Saklayacaktı her harfi kırılan sol yanında
Sabahlar çok uzaktı şair yüreğe
Özlem yüklediği şiirler isimsiz
Ünlemler şimdiden öksüz kalmıştı satırlarda
Oysa bitimsizdi inandığı aşk
Dünden yarına koşacaktı arkasından
Yorgunluğa dem vurmadan
Resimlerde bir gözleri kalmış gerisi silik
Yeni bir dünya bulup
O dünyada onunla olma derdine düşmüş
Bir garip aşık
Hayat yormuş dizleri kırık
Ne kadar dayanır ki yürek zayıf
Anlından kaşlarına inen çizgiler derin
Aşk kaçıncı asırda çıkacak karşısına
Asırlık sevgi söz ettirecek mi kendinden
Bekleyecek
Bekleyecek sevgiye ömrünü adarken
Yazacak yorulmadan
Yazacak
Hüzünleri çıkartrıp atacak hazandan
Yarısı kırık kalem einde kalacak hep