suskun anımın her karesini sana armağan ediyorum......


küçük bir taburenin tıknaz yerinde susuyorum
perdenin kapalı yüzüne düşen gaz lambasının renkleriyle
siyah beyaz resimdeki adamda gözlerim.......

resmin adamı babam dünden bakarken bana
içime defne yaprağıyla dolanan kadın var düşümde
sorgucu geceden arta kalan vakitsiz bir rahatlamayla
babamın yakışıklı acısına dalıyorum tenha bir voltayla....

yüreğimdeki barışık hayatın kadınıyla
sana gelirken sakın hazırlık yapma baba
sadece ayak ucundaki çam ağacı evine
o onurlu yüzüne merhaba demeye geleceğiz
etrafındaki dostlarının bir bardak yağmurlarını içmek
bizim için yeterli bir anı olacaktır
toprağını sevdamızla sulamak
birazda gözyaşıyla gülümsemek sana isteğimiz
evet rüzgarlar yine dirildi soğuk aksamadan konuyor tenimize
üzülme sıkı giyinerek geleceğiz
aklımızda çocuk yaramazı saklambaçlar
ve yanımızda palyaço sabahı getireceğiz.....

taburede tünediğim vakitte
sağımdan soluma koşan yoksul anılar var
sürgülenmiş gecemde
yüreğime demlenen esmer kadın
saçaklardan asılı bir baharla duruyor balkonun güvertesinde
ve siyah beyaz resimle dağınık cümleler kuran adam
yitik bir yaşamı sarı sıcak bir kavramayla
bağışlıyor gökyüzü karışığı ruhuma.....

onca sınırlı kıvranışlar biriktirdik
kaybolmuş yarınları gözlerken camların buğusunda
yoldan geçen derin sevmelere bölündük
ne kadar yorulsak o kadar koştuk fırtına karmaşasında
ölümler yıkıldı sağanak sağanak mevsimlerin pervazına
sevgiler kırdık aşklar söndürdük yıldızların gözlerinde
sen yolculuğa çıktıktan sonra baba
nice yaralarla kanat/tık hayatı
şimdi gök/kuşağını kirpiklerime takan kadın
benim gökyüzüm/deki yıldızlarım
sende kavradım onurun yiğit dünyasını
ve o kadında sevdim aşkın en güzel şarkısını...........

resimlere dair anılarımız aşka dair yarınlarımız var.....!