Yıllara nasıl da kafa tutuyor saçımdaki aklar
Şimdi zaman mahkemesinde beni kimler aklar?

Bir an gibi yaşanıp giden o koskoca çağlar,
Kalbimin duvarını döver, damarlarımda çağlar.

Ruhuma çarpan her dalga, açar yeni yaralar
Akrebin kıskacı, şimdi beni daha çok yaralar.

Hayallerimde düğümlenmiş, nice katil ağlar.
Vurulan umutlarımın başında hangi katil ağlar?

Yeni ufuklara taşır mı beni bu yorgun kollar?
Bilmem, arkamdan dost mu düşman mı kollar.

Gözyaşlarım içime akar, yüreğim gizli kanar
Yüzüme bakanlar gözlerimdeki ışığa kanar.

Düş olarak kaldı, sepetime topladığım düşler
Kimin rüyasına girerim bu gece, beni kim düşler?

Hayallerimin kıyısında günahsız bir çocuk yüzer
Gerçeklerin girdabında zaman acıtarak tenimi yüzer.

Her gün batımında güneşe yârenlik eder parçalar
Toplayamam kendimi, birileri durmadan parçalar.

Zaman ifşâ eder, ortalığa saçılır bütün gizler
Avuçlarım gündüzün ortasında ne kadarını gizler?

Güneşi balçıkla sıvamaya yeter mi çabalar?
Yıldızları gökyüzüne tutturmak için kim çabalar?

Sanki eskisi kadar berrak akmıyor önümde sular
Kirli sularla gül bahçelerimi hangi bahçıvan sular?

Masallar bitince bir bir eğilir öne küçük başlar
Kalkınca ninenin dizinin dibinden gerçekler başlar.

Şimdi önümde sıra sıra geçit vermez yüce dağlar,
Zalim Bolu Beyi’nin cellâdı gibi gözlerimi dağlar.

Utana sıkıla saçlarımla vedalaşan gözü yaşlı karalar,
Kalemimin mürekkebine sinip ayrılık şiirleri karalar.

Avutamaz kalbimi umuda sevdalanmış tatlı sözler
Zaman kendime bırakmaz beni acı gerçeklerle sözler.

Masalcı nine çoktan göçtü, boşuna aramasın gözler
Masal bitti, ellerim hâlâ gökten düşen üç elma gözler…


24.7.2013