39
Yorum
42
Beğeni
5,0
Puan
4070
Okunma

bir ömrün dağarcığın da binlerce oyun vardır
acımasız hayatta sinsice her türlüsü oynanır…
arıyla abıru sızlamayan huzurun dik başı
ruhun enginliklerinde ki hür iradededir
inancının hokkası kadardır
davranışlarının doğruluğu yar
doğruluğun tarihçesi
güven
vefa sevgi emek ve dostluklarla yazılır
kişiliğin biçimi onlarla yoğrulur
hayatın ulvi aşkının pınarın da yar
içimde ki duru sularımı bulandırarak
sen karanlık dehlizler de gezdin yar
ben dağdan bağ çıkartırken
sen hicran ekip ayrılık biçtin ömrüme yar
karanlık odalar da çığlıklar elenerek boğulurken
sanki duvarlar bir bir geldi üstümüze
gezindi bin bir öz geçmiş tiz bir nidayla
çılgınlığın daniskası o anda yaşandı
kudurmuşluk aksederken simaya
maymundu onun iştahı
nitel bir suratla
köz düşürdükçe içimize
kana boğulduk ciğer paremizle
bir intizar cebren alınca içim de ki seni
aptallıktan kopan bilinçsizlik kayası düşerken başımıza
iki nefesin arasında kalıvermedik mi yar
dayaklık deliler gibi ne laf söktü ne de söz o anda
dört ayaklı bir tek başlıydık
çekiştirip durduk hiç durmadan
ayrılık uçurumları çağırıyordu ikimizi
kalplerin kopuşlarından
oysa hiç aklımıza bile düşmezdi ayrı kalır mıyız diye
menziline düşünce fesadın
mavzer mermisi gibi parçaladı saf yüreklerimizi
az yetkili kılındık sahip olduğumuza
su bile hışımla tıkadı boğazımızı
doğru olan sanki bu muydu yar
kurşun gibi gelişte geçti değer biçilemeyen anılar
beş paralık ortalıkta kala kaldık işte
utanmazlıkta sıkılmadın bile kütlenle
sağırlık ve duygusuzluğun boy verdiği mekanlar da
delik deşiktik artık tıpkı bir kevgir gibi
her düşüşte kayıpta gittik işte yar
ah yar ah
ne işlediğini sen bilir misin?
oysa ben ne hayaller kurmuştum senin için
İrem bahçelerinde
oysaki sen ayaza serdin ömrümü
küflenmiş ekmek gibi çürüdüm içimde
ben ömrümü bu köklerden nasıl kurtarırım
topak çekerken tüm cismi mi?
bağrıma sapladıklarından dolayı
akşamlarda kaldım şimdi ben gündüzümü doğuramamaktan
neydi bu şimdi bir tufan mı?
yoksa bende ki bir noksan mı?
iyice biçimlendiremedim seçimini
bana dolanan dal olmak varken
neden kolların hep yaban da kaldı yar
iki fasıl da geçti yaşanmışlık piyesi
biri cefa ve vefayla yuvasını örerken
biri de ayrılıklar da kol gezindin yar
biri ocağına taş üstüne taş koyarken
birisi de kaybolup da gitmeyi ar bildi…
(05.10.2013) AZAP…
5.0
100% (46)