yıkık kentler battı işaret parmağıma
aşil tendonları kesik cambazları
ipleri kesilmiş, suretsiz kuklaları
nefessiz
hecesiz, ölü zamanlarıyla

elbet
işaret parmağımı işaret noktası sayıp gezinecekler
kuytularıma uğrayacaklar, batık kentler
hiçbir okyanus rüyası
okunmayacak ne onlara, ne bana

hareketsiz yatan
soğumuş
göğsü şiş
uzun tırnaklı
zamanların hepsi bizim dışımızda
anlatılması yasak masallara aitti oysa

akça kadınları
cümlelere ara veren dirseklerinden
şiirli boyunlarına dek
bir yaz gecesi gibi sevebilirdim
masallar bilmesem
aniden yağmur bastırır
duraksardık, kaçak, kaçık öpüşlerde
hiç düşünmeden

artık bir keskin tarafı var yalnızlığımın
asla öpüşlerin yaklaşamayacağı
bir tuhaflık
pazar yerindeki halatlara
tentelere
tezgahlara
renklere has bir tuhaflık
acele, kaosçu bir yalnızlık

zordur buralarda akılsızlığı korumak
hele akşam vakti aşkın etiket fiyatının
yarıya indiğini görünce