gönlümün zer sultanını
sanma ki ürkütürüm
bir zerreyi miskal
uçuşup duransın gözlerimde bin hare
güneş sen yüzüyle capcanlı gülümserken.

yağmura hasret çorak toprak
senli benli
gök kubbesinde buluşurken
yar bahaneli sebebi hazzım
sel bassın ister gönlü tek isteğim niyazım.

yaşanılan saltanat elin sanarken
telaşlı erosun oku
dolunayın sarhoşluğuyla
kendine bölerek yarım bırakılan
göz ucuyla okladığın canı ruhsarın ben.

gökyüzü penceresinin
sonsuzluğundan avucuma kayan şimalim
kümeli yıldızların haşin perisi
özlemimin muştularında kıyamım
bir fiil yıldızın raksında yine sen.

şehrinin denize dalmışsam
kotar beni deryasının koyundan
tekmil azalarımla sarılmışsam
kat yar denilen destanına
iksirinden feyz içmişçesine.

yakamozlar cilvesiyle oynaşırken
baharında eser dillerin ahestesi şahane
saf manasında yanarım aşkının
nazın boyunu bir boy geçse de
zümrüdüne değsin gözlerim gözlerinde.

kıyılarım dağıtılmış istiridye
içerisi bin bir dualı lütuf
martılarla seni okuyup üflediğim
incilerimi saçarım adına
sen diye can veren yareninim bildiğince.

okunduğun iskele sevdanın en sıcağı
değil güneşin harı
bu bir sancak yangını
şafağın koylarında açık limanda pür canım
bende aşkın
bende sen can yanığı.