Ney/ine güvendin sen
Ruhumu derin sularımdan
Sığ ben/liğine sürüklerken!
Öyle samimiydi ki çal/ışın
Dudağımı mesken tutan
Gülüşümü,
Kıvrımlarından naifçe(!)
Çekerken!
Meğer can acısını sevda sanmışız,
Kimse demedi ki
Ne bilelim
Yan/ılmışız, yan/mışız!

Çadır kurdu gözlerin gözlerime.
Sanki düşecektim yerküreden,
Bir bakışımı, bakışından
Söksem!
Mıh gibi çakıl/ıydın
Soğuğumun od’ una,
Kaypak yalnızlık bile
Sana inat,
Uykuda…
Ticaret değildi ki aşk
Pazarda ikinci ele satamazsın
Ey Gafil, sen ne sandın?
Duygular üzerinden
Tek bir kuruş kar yapamazsın!

Gizli gizli bakardım
Köşe başından,
Sizin sokağa doğru.
Sen nereden bileceksin ki
Ben, seni
Ad/ım sayından
Tanırdım!
Dizlerimin bağı çözülür
Aksilik bu ya,
Dilim olabildiğine bağlanır
Kelimeler silinir lügatımdan
Sükunet şeklini alır
Düğüm düğüm boğazımda!
Nefesimin önüne ne setler takılır
Sevinir adımıza diktiğimiz
Fidanlar,
Ta ki sen köşe başından geçip
O aşina ayaklarını
Üzerlerine basana kadar!

Şimdi
Bahçemde talan
Ve akabinde harabe yedi renk
Göz/kuşağım!

Tüm düğümlerim çözülmüş
Aklımın gemilerini
Terk-i diyarlarda
Keşfedilmemiş yeni coğrafyalara
Salmışım…

Ne de olsa icadı değil miydi aşk
İnsanoğlunun
Şimdi ben aşk/ı
Keşfedeceğim
En güzel yerinde
Yok/luğunun!