Yağmurlu bir sabahın sükunuyla asûde
Eskimiş baharların sonuncusuydu zaman
Saklıyordu isyânı heybetli gölgesinde
Belli anlamayacak diz çökülse el-aman
Vakit gelmiş gelecek en kırılgan vakitti
Ölümün eşkalinde en dirilgen vakitti


Önce bir ışık yandı ye’se kapıldı leyâl
Âsuman yıldız yıldız kandillerle donandı
Silûete büründü varlığı müphem hayâl
Varlık hep var olanın varlığına inandı
Vakit tüm olmazların yaşandığı vakitti
Yüreğin sonsuz nûru kuşandığı vakitti


Elestten mahşere dek tüm kapılar açıldı
Levh-i mahfûza kayıt düştüğünde yeminler
Ne tutuldu o sözler ne günahtan kaçıldı
Bütün yollar sırattı hep kaygandı zeminler
Vakit Âdem’in affı beklediği vakitti
Tevbenin karaları akladığı vakitti


Boy verip göğe doğru olgunlaşmadan başak
Sanki görünmez bir el amansız biçiyordu
Bölüyordu ruhları esrarengiz bir kuşak
Gürûhlar yalnızlığın zehrini içiyordu
Vakit sabrın Eyyûb’u yokladığı vakitti
Karanlığın koynunda sakladığı vakitti


Yıpranınca hayatın en değerli incisi
Yordamını kaybetti akıl denilen ihsan
Tedirgin bir şahlanış yıkımların öncüsü
Nasıl olmasın mümkün, nisyânla mâlûl insan
Vakit ateşte gülün yeşerdiği vakitti
Bir katrenin ummanı taşırdığı vakitti


Biter miydi ki birgün bitimsizlikle mâruf
Kabul görmezdi elbet aslolanın ifrâzı
Aşka dûçâr olmaya hazırken cümle huruf
Bir kalemde onandı kelimenin infâzı
Vakit muhkem surların yıkıldığı vakitti
Vakit tüm alfâbenin yakıldığı vakitti


....