Hani o ilk karşılaşma anımız var ya gülüm
Sen karşıdan alımlı yürüyüşünle
Bana doğru gelirken
Uzaktan karşılıklı ve hayranlıkla bakışmıştık
Sanki çok önceleri birbirimizi tanıyormuşçasına
Özlemle dakikalarca sarılmıştık
Şimdi o anı bu şehirde sensiz yaşadım
Seni çok özledim gülüm , hep seni aradım…

Sonra;
Seninle yaşanmış anılarımı önüme serdim
Aklımdan çıkmayan o her anın fotoğrafını tek tek geriye sardım
Gülüşlerini, gözlerimin içine bakışlarını
saçlarını geriye savurarak yaptığın işve ve nazlarını seyre daldım…
Ve ben gülüm aşkımızın şehrinde sana hep ama hep hasret kaldım…

Her yağmur yağışında , toprağı sen diye kokladım
Rüzgarla estim, yağmurla ağladım…
Her özlemde adını yüreğime dağlayarak kazıdım
Sensizliği gülüm kalbimin en derinine acıyla yazdım…

Sahil kenarında ellerinle okşadığın palmiyelere dokundum
Parmak izlerini avuçlarıma aldım kokladım,
Gıyabında sana sarıldım saçlarını okşadım…
Sonbaharda griye dönmüş denizi maviye boyadım
Tüm çiçekleri sevdim, kasımpatıları okşadım

Ve ben gülüm;
Elinin değdiği her nesneyi sen diye öptüm kokladım…
Hep seni andım hep sensizliğe yandım…
Her anımızı gülüm özlemle yeniden, yeniden yaşadım…

Şimdi yağmurla beraber, şiddetli bir rüzgar esiyor,
Dalgalar kıyıları , yağmur damlaları yüzümü, dövüyor …
Dilimde kulaklarına söylenecek sözler paslandı
Sevdiğimiz şarkıların nağmeleri sensizlikten hüzünlere yaslandı…
Gel artık gülüm bitsin bu hasret, gelsin ilkbahar
Yeniden fısıldayalım kulaklarımıza türküler, şarkılar…
Yoksa özleminin kollarında yüreğimle birlikte solacak umutlar
Yapraklar dökülecek birer birer mevsim olacak sonbahar

Ve o hazan mevsimi ömrümden ömürler alacak
Geride duyguları bıçaklanmış bir aşk kalacak
Gel gülüm bekletme artık beni
Yoksa ;
Sevip te kavuşamayan sevdamıza hasretlik mezar kazacak…

Kazım Doğan 26.09.2013