Göm yüreğini karanlıklara ,
Ne duruyorsun yak canını..
Kimse duymayacak acını..
Odanda boğulacaksın yanlızlığın ile,
Ama yine de, kimseye belli etmeyeceksin.
Utangaçlığın yüzünden,
Uzat elini diyemeyeceksin,
En sevdiklerine bile..
Onurun, gururun için
Halsiyetin için, susacaksın,
Büyüterek içinde ıssızlığını..
Dile getiremediğin yanlızlığını,
Lanetleyerek,
Yaşamaya devam edeceksin..
Yaşamak denirse buna..
Sonra dökülecek her gece,
Isyan gözlerinden,
Damlalar biriktirerek,
Suni seller yaratacaksın,
Yıkılan hayallerini salacaksın,
Uzaklaşsınlar senden diye..
Ölümü düşüneceksin,
Istesende, istemesende..
Susacaksın sonra,
Öyle derin susacaksın ki,
Gönlün dile gelecek,
Teselli verircesine ruhuna,
Diren telkinleri yapacak sana,
Hala hayattasın,
Nefes alıyorsun,
Yakışmıyor bu kadar melankoli,
Hayatına..
Kalk ayağa,
Kaldır başını..
Bak gökyüzüne, bak...
Yalnızlıksa;
Ay` da yanlız, Günes`te..
Mecbursun sende onlar gibi..
Aydınlıkları yansıtmaya çevrene..
Hakkın yok senin,
Kendine bu kadar işkence etmeye..
Bir umuttur yaşamak..
Soluğun kesilmedi ya,
Bırakma hayallerini,
Yıkılmış olsada bir kaçı..
Ağla;
Rahatlatıyorsa seni akan göz yaşları..
Unutma ! Duygu insana dairdir.
Varsın yansın canın..
Gün gelir diner elbet, en derin acı..
Sancılıda olsa,
Doğar ya! Bir bebek,
Anla o vakit ;
Vardır her sıkıntıda bir hikmet..

Yazan: Gönül Cesli
Eylül 2013