suretini değiştirdi eylül güneşi
ayaz düştü sol yanımın ufkuna

yar demiş mesafeleri kaldırıp aradan
sağ sana olan sevgimi gecenin nurundan
bedelini ödemiş ruhum yükselirken ayçam

şiire susamış dudaklar kavruk
hüzün ayrılıklara ağlıyor göklere kanatlanıyor aşk
biz gayyalar da yanıyoruz ayçam
suç yok günah yok ortada
oysa ki buseler tebessüm etmeli dudaklarda

acılar öpüşür yanaklarımda gözlerimden taşan yağmurlarla
söyle ayçam geceyi aydınlatan ışığını kim söndürdü
sitareler oynaşırdı eteklerinde
sen salınırdın karanlığın ortasında gelinliğinle
şafak sökerdi gözlerinin o ışıl ışıl yanan renginde

şimdi ikindi rüzgarları esiyor sararan yapraklar düşüyor
eylülde veda ediyor ayçam
hüznünü bırakarak şair yurduma

aklımın almadığı neden katran aktı sabahlara
güneş nerede?
kıblemi bulamadım secdemi şaşırdım
bu mu yoksa günahım
yanarım bu iklimi cehennem şehirde

söyle ayçam;
sen gecenin en güzel türküsü
hangi şarkı yakışır vedaların hüznüne
söyle nasıl terennüm edilir
nasıl söyler bu dudaklar yaralı şiirleri

eylül gidiyor kapattı pencereyi örttü perdeleri
söyle ayçam;
alıp götürecek mi sararan yaprakları
zaman ekime ısmarlarken sayfaları
çivit boyalı bir resim düşer mi mihrabıma
okur muyum?
Leylanın dudaklarından yine al al utanan şiirleri
Mecnun döner mi çöllerin serabından
yine toprağımda yeşerir mi sevgi tohumları

şimdi duaya durmuş lehçelerim ayçam
sağıyor yağmurları ta karanlığın ortasından
ıslanmış şarkılar melankolik bir yaprak dökümü
yalnızlığa çeyrek kala beni bir sen anlarsın ayça...