Kurşunî Çamurlu Bir Anilikte

ince bir halay gibi ılıklaşırdın
yüzündeki son ima bana mıydı? ...
buharı hala üzerimde nefesinin
ve her sabah baharıma seslenişinle
yıkıyorum yüzümü...ağaçlanıyorum
bilemezsin...hangi gücün yeterdi
şimdi anımsayamıyorum
kurumuş yaprak artıklarını
yalnız benim için toplamaya
hani vefalı kanaatkar paylaşmaların
çalışkan kirpikleriyle
dokunacaktın uykusuzluğuma

seni sevmesem
gülüşünü severdim
gülüşünü sevmesem
susuşunu
hiçbir şeyini sevmesem
severdim seni sevmeyişimi bile
içinde sen de varsın diye
ayrılığı sevdim
kurşunî çamurlu bir anilikte
üşüdüğünü anımsadım
başının ağrıdığını
üşümeyi sevdim
hasta olmayı
kahrını sevdim şu aciz dünyanın
kederli sayrılığını
seni sevmesem
şu kahırlı muzdarip dünyayı severdim
içinde sen varsın diye

uyudun mu ağlıyor musun yoksa? ...
ya da hangi hülyanın peşindesin gene
gelsem yanına
göz yaşlarının ılıman iklimine
alır mısın şarkılarımı? ...
heeeeeyyyy
buğday tenli
saçları kısa
açık kahve rengi gözleri büyük
düş perim benim...

al beni hülyana
seni sevmesem
hülyanı severim
içinde sen varsın diye...



Kağan İşçen