Ey yüreklerinde öfke
Ellerinde silah kan akıtan
Çehresinde gül değil diken büyüten
Zulmeden, zalimliği başarı sayan düşman
Sözüm sanadır, sana…

Sağır değil gördüğün bu yürekler
Yüzlerinde perde yok, ışıl ışıl bakar gözleri
Silahın alasını da tutar gerekirse elleri
Hainlik tohumları ekilmedi ki içlerine sen gibi
Savaşa koşarak gitsin ayakları…

Ey kötülükle, kanla beslenen düşman!
Beyaz gecelerimize, ayımıza, yıldızımıza
Kanımızla boyadığımız bayrağımıza,
Yüzümüzü aydınlatan, içimizi ısıtan güneşimize
Yan gözle bakma sakın!
Biz Ata’nın yadigarıyız
Korku nedir bilmeyiz.
Aklımız kadar parlaktır gözlerimiz
Yüreğimize ekilen sevgiden doğar sevmelerimiz
Taşıdığımız değerlerle süslüdür çehremiz
Her karanlığı aydınlatır insanlığımız
Bu yüzden ürkek bakmaz gözlerimiz…

Dimdiktir yürürken, düşünürken başımız
Savaş istemez ne küçüğümüz, ne büyüğümüz
Barıştır çoçuklarımızın adları
Bu yüzden nefretimizin aslıdır savaşlarınız…

Rukiye ÇELİK
Ankara/20 Eylül 2013