önemsizliğime bal çalmak istemiştim seninle
senin sen olduğuna inanarak kanarak
farkına varmadan kılçıkların yanılgılarıma eklendiğini
bir hayal gibi bir rüya gibi bir masal gibi...

içimdeki dağlar eriyordu bir bir
hüzünlere karışmışlığın bir eseri şimdi
sensinsizliğimde kopan fırtınalardı yüreğimdekiler
yinede güzeldi renkli resimler çizmek çizebilmek...

sanma gittiğini sen hala buralardasın buralarda
ne senin elinde ne benim elimde bu gerçek
tek sevda yaprakları indirmiş yelkenlerini
esecek yellerden umut kesince kesilince...

acizliği
çaresizliğin değişik dünyaların vurdumduymazlığında
olurken sen gizli gizli göz yaşlarımın vesilesi
sen es geç deniz gibi kabaran gönlün deryasını
sen keyfine bak benim neyime ki tat almak tatlanmak? ...

yaşamak zaman öldürmenin başka bir şekli şemali
yalan dünyanın yalanlarına ortak olmanın yanında
arzu etmek gitmiyor gidemiyor istemenin ötesine
sev sev sen yine sev,
geriye kalan tek nasihatı incilere yüreğimin! ...

(Berlin,20.09.2013)

Talat Özgen