Buna benzer bir yalnızlık hatırlıyorum
Ruhum yapışmış,
Çakıl taşları batarken gölgeme
Bu defa ben onu takip ediyordum
Yüreğime saplanmış …...?.....’lardan mıdır bilmem
Ayağımdaki dikenleri sonradan fark etmem
Güneş de eriyordu, gözlerimde yanan
Mum gibi kızıl, karşıdaki tepeden
Sanırım ben öldükten soraydı



Gölgeme tutunan ruhumda uçup gitti yine
Bedenimin çoğu sudan olmasa
Oda çatlayıp düşerdi herhâlde, olduğu yere
Çaresizliğimi çöldeki seraba adres sormamdan anlıyorum şimdi



İLAHİ !
Sonsuz kudretinle şu parıldayan yıldızları çaktın ya
Tahtasız çivisiz gökyüzüne
Tecelli eden sıfatlarının cilvesiyle içimiz(d)e
Küçücük bir ağaç bile dikemedik işte
Ya yolunu şaşırmamış bir bomba düştü
Çocukken ektiğimiz gönül bahçemize
Ya da sadakat fidanları vuruldu gövdelerinden
Vefa kılığındaki nişancılar tarafından



Kime sorsan
Herkes ya haklı, ya da çok pişman
Hırsızlar çocukları için
Katiller anlık nefislerine yenik düşmüşler
Gönül kıran ödü kopacağından habersiz
Allahsızlar da çok akıllılar zaten
Haksız olan biziz demek ki,
Ondandır,
Sızlayan vicdanımızı avutur dururuz
Şarkılarla, hatıralarla, şiirlerle..





Saat 8’i geçeli asırlar olmuş yine,
Galiba bu şiiri de bitirme vakti geldi.





17.09.2013