17
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
2486
Okunma

o acı idi, ben hüzne maya dedim
hiç bir şey kaybolmadı, tüm, olduğu gibi
sıvaları döküldü evin, yer güçlendi
çıktığı deliğe uydu söz
bir giz uydurdum karanlığa
çözeltiye bir dokunuş
adını adımın üstüne koydum, aşk dedim
suyun toprağa salınması
bir değil ama yağmur bulutu ve değirmen.
ne çok içinden geçtim senin
içimde ne çok gülümsedin
bir çocuk ve bir adam, karanlığı deşti
gülü suya bıraktım, rengini boya dedim
yol güldü yanında, o her rengin sahibi
kalemi tutan el’de
her dokunuş uyanış
çelen çıktı gülün ayaklarını
yüzmeyi öğrenmeden
yar dedim tuttum görünmez ipini
öyle gergin üstünde çok cambazlar
bir paye vermediler güle
ki açsın g’özünü toprağın, yağmurun
karanlıkta kurutuldu damlalar
o Mecnun idi Leyla’ya eş!
28. 4. 2005 / Nazik Gülünay