hayrettin taylan




özgür iradenin erdem kuyusundaki yusuf’um
mistik algının etik bağrındaki yunusum
akustik olgunun semantik ruhundaki itriyim
tanıdık sevdaların kavuşma anının her parçasıyım
görmediğim senin, yaşamadığın demlerin kervan masalındayım
sevince huylarımla derinleşti kuyu, kervan geçmez uzaklarına değdi beklemek
züleyha tasından içtim tasaları, gayrı abı- ı aşkımın sultanısın

çırılçıplak yarınların yar giysisindeki gizemli nakışın adılıyım
dümdüz mecburiyetlerin, açık denizlerinde su periliğine yüzen bilincin algısıyım
basit bir mekanizmanın dinamik taşlarında öğütülüyor b’ağrım
seni sevmek artık bilinç dışının açılarında hesapsız anlara işlem
oyunların bir düşlem, sevgin bir izlem artık..

bütün parçaları tanıdık eşyanın bozulmuş düşleri sarıyor acılarımı
tanıdık bir his gibi içimde derleniyor uzaktan yakışların
önceliksiz kalıyor öncüllerin
tarafın arafına geçiyor öndeş düşüncelerim
hoşnutun dilinde konuşuyor ebabillerim, bildiklerinle
yoğunlaşmış her gelişin rengine gökkuşağı oluyor istemlerim
seni istiyorum etiğin en güzel eteğinde
salına salına erdemlerimde sosyal bir aşk şehri kalmanı diliyorum

gün’eşin gözbebeğinde büyürdüm sevdikçe
görüş alanıma giren senli her anın , anısında sergilenirdi hayallerimin resmi
bulutumsu zamanlardan damlalara teslim olurdu ünlemlerim
üşenirdim ağlamaya üşürdüm sevdiğini söylediğin zamanlardan
feleğin salıncağında uyuturdu umudun annesi
güzelliğin doyum yatağında yatırırdı senle yatmanın algısı
kokunun sinmiş yatağında sarılırdı bir günlerimiz
sıkıldığım zamanların terk terkiplerinde yalanlarımın yılanı yenerdi kirpi
daha derinlerim var, daha serinlerim ve gölgelerim var
kırık mazinin kırık mızrabında çalınmış acılarım var
ışığın aşkla buluştuğu uçarı zamanlarım var
fıstığın baklavayla kaynaştığı kavuşmalarımız var
daha çok tat var adına layık, soyadımıza ömür
daha gök kubbemiz ömrünü kapatmaya yeter
daha aşk ocağımız var, sevdamızı pişirmeye kızarık
daha çok ben var, daha çoklar için.