seni gördükçe depreşir sevdam
yılların efeliği tutar sol yanımda sarsar beni
hani sen olacaktın ruhuma yazgı

katmerli acıların başlangıcıydı eylül dökümü
senin ardından baka kalmıştım
ben siz gittiğin yollara


ahhh turuncu yazların baş döndüren kokusunu özledim
seninle sohbet etmeyi ne çok özlemişim be
tühhh yazık olmuş sensiz geçen senelerim
durdurun bu son anıları taşıyan seneleri
ters yüz edelim zamanın cepkenini
mim çekelim bulutlara sinen gözlerimize
ne sen gör kırlaşan yalnızlıklarımızı
ne de ben göreyim yalnızlıklara karışan akları


küsmüştüm çocuksu halimle saniyelere
yetişemezdim yakalayamazdım
an ana uzaklaştırırken küser’dim yıllara


seni gördükçe küf kokusu yayılır
seni benden çalan senelerden
ve öfkemin kurşuni rengine bürünür tenim


ahhh karartma geceleri gibidir anılar bende
seksenli yılların öfke patlamaları yayılır sokaklardan
daktilo tıkırtısı yayılır dört duvar yalnızlığıma
menekşe rengine bürünür yalnızlığın gözleri
soğuk cama yansır tüm resimler de sen çizilir sin
ve sol yanımda hükümsüz sevdan gizlenir
küsen bir çocuk gizlenir tüm masallarda
ve sen yarım kalan öyküm olursun kırlaşan yalnızlığıma

durdurun bu son anıları taşıyan seneleri
ters yüz edelim zamanın cepkenini
ne sen gör kırlaşan yalnızlıklarımızı
ne de ben göreyim yalnızlıklara karışan akları


mahmudiye düzkaya