kuytu bir yalnızlığa eşeledim günü
üstünü çoban çökerten’ le örtüm
gönlümün ibresi seni gösterirken
sonbahar yüzlü bir kız gülümsüyordu

bak dedi yine bana döndü gönlünün ibresi
soğuk iklimlerin ılık nefes’iyim ben
puhhhhh puhhhhh gel ey garip sevdamın lehçesi
gel gönlünü ser gönlümün pervazına
sıcacık ol sımsıcak tıpkı ben gibi
sonbahar dediklerine bakma
ben baharım ben yazım
hele sen beni sevince
ilk yaz olurum yalnızlığına

kuytu bir yalnızlığa eşeledim dünü
üstünü ısırgan hüzünle örttüm
gönlümün ibresi seni gösterirken
sonbahar yüzlü bir kız gülümsüyordu

bu gün anladım beni unuttuğunu
bu gün ağladı sevdamın gözleri
bu gün üç damla yaş damladı ruhumdan
biri senin için biri benim için
biriside hiç doğmayacak ilk yaz için
kızımız için hüzünlendi ruhum
aylandız yapraklarından taç yapacaktım sarı buklelerine
ya da sarı saçlı afacan bir oğlumuz olacaktı
böyle bitmemeliydi al beni sar yalnızlığına


mahmudiye düzkaya