2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1682
Okunma
Süngüler bilenmiş,
bağcıklar sıkılmış.
Palaskalar sarmış göbeği,
silahlar çapraz elde,
namlu göğe bakıyor.
Bir ordu yürüyor,
düşmanının üstüne üstüne...
İçlerinde savaşma nağmeleri,
düşleri kan revan içinde.
Umutları bir kraterin lavları gibi,
cehennem ateşinden bir parça.
Düşmanda aynı nefretin avucunda,
aynı ateşlerin yangınında.
İki ordu, koca insan sürüsü.
Düşecek birazdan fidan gibi insanlık,
toprağa karışacak, kendine acıyarak.
Toprak kusmak isteyecek,
insanın kanlı uzuvlarını;
sonra bir valide gibi sarmalayacak.
Göğe duman karışacak,
silahların topların sisi dolacak.
Gez, göz, arpacık;
insan olacak insancık.
Yere düşenler, zelil bir fakir,
her mermi zenginin cebine para dolacak...
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz