1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1557
Okunma
Dokunduğun yıldızlar göklerden saçlarıma düşüyor
Gümüşi bir renk dokusu
Ve cenneti yaşatan o hoş kokusu
Ay demiştik
Konuşmuştuk en diplerden
Korkmuştuk en sonunda gökdelenlerden
Korkmuştuk gökyüzümüz hırpalanıyordu çünkü
Sarılışlarımız vardı bizim
Dostluğu kucaklayıp aşkı kıskandıran
Sonsuzlukların ruhunu titreten bir his ile
Öyle bir anlamı vardı ki
Ağlarken bebekler
Solardı çiçekler
Korkmuştuk sonra hüzünlerden
Yüreğimize düşen matemlerden
Çiğ tanelerinden...
Kalbimin yanına bıraktığın gülü aldım
Önce kokladım sonra kurutup sakladım
Şimdi korkmuyoruz düşlerimizden
Karşıdan karşıya geçerken
Uçaktan korkmuyoruz artık
Evlerimizin ışıkları yanıyor çünkü
Çünkü evimize aldık gökyüzünü
Onu da sakladık
Yıldızlar kayıyor avuçlarımıza
Biz yerine koyuyoruz usulca...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz