Ne oluyor bana ,
Nasıl bir hayatın içindeyiz biz böyle, isteklerimiz ne zaman gerçekleşecek? İnsan neden hep soru sorar ki neden soru sorup bekler cevabını oysa biz böyle başlamamıştık ki düşünmeye. Biz böyle atılmamış-tık ki yerkürenin yanan kısmına. Gökkuşağı da çıkmaz oldu artık. Küstü mü acaba bize çok ağlıyoruz diye. Zihnim çok bulanık. Kayboldum sanki karanlığın parlayan derinliğinde. Sorsalar şimdi bana iki ile ikiyi toplayamam. Aslında susuyorum içime atıyorum nedense bir daha hiç konuşamıyorum. Yanlış savunma mı? Ama ilk başta iyi geliyordu. Kendimi koruyordum da aslında içten içe bir o kadar da yok ediyormuşum. Neden hemen anlamadım. Şimdi de anladığım halde neden hala yapıyorum ve vazgeçmiyorum. Hani bana iyi gelen şeyler nerede? Ben böyle yok olup giderken yalnız mıydım en başından beri. Kafamda deli sorular. Ellerim bir katil eli gibi anlamsızca istediklerini yapıyorlar onlar benim değiller miydi oysa ki. Gözlerim bakmak istediği tarafa da bakmıyor artık. Burnum hiç koku almamaya başladı. Ne yapıyorum ben neredeyim şimdi ne oldu? Bir dakika ışıkları kim kapadı…