Öylesine bir düş’tün sen içimin bayıldığı,
Kızıl mı desem, mavi mi?
Adını koyamadığım.

Özlemlerle açılan okyanus gözlerimin,
Gördüğü sade bir beyaz tavandı.
Ufkun derinliğine inerken ruhum ürpertilerle,
Tüm bulutlar ağladı inceden yalnızlığıma.
Ve hırçın bir kamçı yedi zamanın atlısı.

Bir dönem Havva idim,
Sonra Kleopatra.

Dahası yağmurlarla yağdım tenine,
Milim milim sana karıştım.
Geçmiş zamanın dönüşümünde ben,
Bir Mata Hari’yim.
Bir Leydi Diana.
Ölümsüzdü aşklarım
Koynumda yitip gitti tüm yaktıklarım.
Ben,
Ben,
Ben...
Belki de bir Venüs’tüm!!!
Okyanusun sessiz kızı.
Siren kayalıklarında aşkla kıyıya vuran.
Balıklar toplarken her bir tanemi,
Sende çoğalan.
Acısından parçalansa da mehtap,
Güneş her gün yeniden parlayacak.
Güne yağarken gece,
Dilimdesin sen, tek hece.

Gözlerimde okyanusu taşırken,
Kaybolmasın tek damlası mavi’nin.
Boğulmasın aşk...

Belki de Anastasia’yım,!

Bir devri depremlerle kapatan.

Elveda derken geçmişime,
Özgür uçar,
Mavi kanatlı,
Mavi martılar.

Ben o’yum,
Ben bu’yum,
Ben şu’yum.

Ben tarihler boyu,

Mavi’nin kızılıyım...
.........................................EMA