Bir ayağı kısa bordo ahşap masa

Hiç aklıma gelmezdi uğramazdım
güz iyiden iyiye gelmiş arka bahçeye

ön bahçe her daim gözümün önündeydi
ha bu gün ha yarın tamire versem dediğim
bir ayağı kısa masa

erik ağacının altında yıllardır
kar kış yağmur demeden o emektar
o bordo ahşap masa

bilge bir duruşla yıllardır hep o erik ağacının altından
hiç ayrılmaz

bordo renkli ahşap bir ayağı kısa

şimdi hasat mevsimi ki aklımın bahçelerinde
elmalarla armutları toplayacağım

sonra aklıma geldi havalandırmalı dedim kileri

bi seninkileri
bi benimkileri
düşündüm tarttım

açtım panjurları da bir üfleyişte üfledim
ne sen kaldın ne ben

yorgan gitti kavga bitti
ben haklı olsam ne olur
sen olsan ki ne olur

bu zıtlıklar dünyasının doğruları
düzlükleri biz olsak ne çıkar
benim aklım masada

bahçeye yeniden şöyle bir göz attım
kaşlarımı bıraktım geride

yolamadım saçlarımı giden gitmişti
bulutlar dağılmıştı
gün ışığı taramalıydı saçlarımı
bir hoş gülümsedi
bordo ahşap masa

ne olmuş yani dedi bir ayağım kısaysa
sonra da eğilip kulağıma
boş ver dedi fısıltıyla

akılmış şuurmuş
bilhassa
akıl

rengin var mı onu söyle
aşk’tan söz et
boş ver gerisini

utandım halimden
sev adamım sev dedi
sen sağ ben selamet

hiç ayağı kısa
ayağı takma adam görmedin mi
bak ben böyle de yaşıyorum

oradan o sırada geçen topal karıncanın
bak dedim şu bahçenin nekesliğine bir bak
ağzında çürük bir erik bir topal karınca
oysa dalları kırılıyor meyveden ağacın ama

dedi ki masa
bırak o razı sana ne
onun da kısmeti o kadarmış

akşam oluyordu
yanıyordu güneş cayır cayır
son kalan armutlarla elmaları topladım

temizlemek lazımdı kileri

bi seninkileri
bi benimkileri
ayırdım
koydum sepete

sen sağ ben selamet

26/Ağustos/2013/Pazartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel