Sen gittin ya
Ansızın
Gizlice...
Yollara düştüm serserice
Gayesizce.
Sonra bir afet başladı edepsizce
Şehir ağladı, ben ağladım
Ben ağladım, şehir ağladı...

Hani gittin ya
Ansızın
Sessizce...
Bütün gün arşınladım kaldırımları
Saydım bir bir sahipsiz çocukları.
Kaldırıp baktım kaldırım taşlarına.
Çomak soktum karınca yuvalarına.
Yüreğim kopmasın diye yerinden
Bağladım kollarımla sıkıca.
Diktim gözlerimi yıldızlara
Yazdım bütün cezaları hesabıma...

Karşı kaldırımda minik bir kız
Annesini kucakladı sınırsız...
Yedi virgüllük depremle sarsıldım aniden
Medet umdum duvardaki gölgemden.
"Ah Ulan!" dedim kendi kendime:
Annem olsaydı şimdi dibimde
Bırakır mıydı böyle ortalık yerde?
Bırakır mıydı bu sefil halimle?

Söyleyeceklerim var şimdi sana.
Kastın neydi söyle bana?
Halbuki
Nasıl da mutluyduk can cana!
Yapışırdık aynı kanada
Ve aynı tabana.
Ant olsun Allah’ıma
Ant olsun kitabıma!
Anmayacağım adını bir daha!
Sadece "Alçak!" yazacağım kapına.
Bırakacağım yanına
Bir ünlem ve üç nokta...

Mehpare GÖKÇE