sertliği yumuşatılmış bakışlardan akan şefkat
saçlarının varoşlarında kar sapakları
bir cinâyet romandan alelacele kaçmış gibi
parlamaya hazır tonda
gece karanlığına sığınmış akrep yüzlü bir telaş



körkütük kötü olmaz kimse
ya da hergün doğmaz yeni gün aynı herkese
sonradan öğrenir insan idâreli nefes almayı-irâdeli
hele varsa üzerinde
yalnızlığın seyyar üşüme karamsarlığı
ki üşümek iki kollu alışkanlık bırakır bedende

"üşüyorsun al şunu omuzuna sevgilim"



saydam adımlar savurtur hep
soldan darbeli savurganlıklar
körelir ince yerinden tabaka
hep bir cümle eksikle kurulanır dudaklar

derin çekti enfiyeyi adam
iki duru bakış çivileyip duvara
çıkarıp okudu cebindeki buruşuk kağıdı
-ceket yok mevsim yaz!-

saçma bir cümledir
’erkekler yazın zor ağlar’
ve batmazlar da kolayca
hepsi debisi tahmin edilemeyen denizde
sandalet giymiş kayık olsalar bile
kadınlar günlüklere kuruttukça kendilerini
ya bir yosma kupa kızı yetişir imdâda
ya soyunmadan son kupayı boşalttığı mekâna asar ceketi


cesaretin var mı ile
var mı cesaretin
aynı anlama ev sahibi değildir meselâ
biri anlamsızdır
biri direk kışkırtma
tıpkı ünlü bir kadının sağında sessiz bir ünlem olmakla
bu-son sağanağı altında travolta gevezeliği meselâ
hayli zordur esnetmek kadın hükmünde kararnameleri
bu enheduannadan beri böyledir
meselâ "ağustosta rapsodi" daha çok yeni!

tahta taburedeki tahtaravalliden sıkılır adam
ve dördüncü c i n d e ancak kaybolur gam
açılır köprüler yırtılır içindeki kafes
alnı yırtık bir abiyeyle düşer dam!
ve kuru sıkı çakılmış derin bir nefes
önce okkalı bir kermit suflesi
sonra hürmetli bir reverans
bilir adam
bu ayılmadan önceki son dans!

tüm şâirler biraz yalancıdır
çokça da şarlatan
binlerce kez yakalanmıştır diz dize
kaç kez göz temâsı kurmuştur bir dizeyle
kimse bilmez geleceği/gerçeği
gelecek mi gelmeyecek mi!
yer/siz bir kuruntudur bâzen yaşamak
hayata omuz dayamaktır bir yerde
bir omuza dayanmak bâzen reçete!



"göz cinlere aitse, kayıtlar şeytanındır"



ToprağınSesi





.