İsyandaki yüreğim, sonunda etti firar
Nasıl firar etmesin, mavi düşler hep soldu
Nice sevdalar gördü, elde kaldı hep zarar
Gece gündüz karıştı, maviler siyah oldu
Oysa nice umutlar, beslemişti içinde
Şimdi bir seyyah oldu, görenler olmuş Çin’de

Çığlıklarım boğuldu, gözüm şimşek çakmıyor
Yerinde değil yürek, artık ateş yakmıyor
Can bedende dursada, etrafına bakmıyor
Kanım donmuş damarda, ak desem de akmıyor
Gönül bahçemde hazan, susuz kaldı çiçekler
Sarhoş gibi geziyor, aç kalınca böcekler

Duman duman olmuşum, nargile marpucunda
Tabiat toprak imiş, derler boğa burcunda
Uçuşan hayellerim, dünyanın bir ucunda
Düşlerini saklıyor, sıkıca avucunda
Hicranın ayak sesi, eder iken refakat
Mahşerede uzansam, görünmüyor sadakat

Ayrılığın ateşi, kül olup da sönünce
Masmavi gökyüzünden, ışık suya düşünce
Bir daha seveceğim, yürek geri dönünce
Haklı sebeplerini, yalın halde görünce
Vuslatın perdesini, az aralık bıraktım
Güneş doğuncaya dek, yerine bir mum yaktım

Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN