Umutla çıktığı hayat yolunda,
Zorların adamı Erdal Kardeşim.
Hayâsız tek cümle olmaz dilinde,
Arların adamı Erdal Kardeşim.

Önce Abdüsselam yuvada açan,
Muhammed ikinci, dertleri biçen,
İncidir Nurbanu ışıklar saçan,
Nurların adamı Erdal Kardeşim.

Gönlünde gam varsa, düşerse derde,
Yetişir dördüncü yavrusu Arda.
Eşiyle huzuru bulduğu yerde,
Kârların adamı Erdal Kardeşim.

Merhamet harmanı yüreği dolu,
Ecdadın izinde coşuyor seli,
Mevlana Yunus’tan sevginin yolu,
Pirlerin adamı Erdal Kardeşim

Gördüğü kusuru örter ve saklar,
Kendi dertlerini gönlüne yükler,
Genç yaşta çoğalmış başında aklar,
Sırların adamı Erdal Kardeşim.

Edebin, irfanın daim kölesi,
Bu yüzden tükenmez asla çilesi.
Dürüstlük yolunun sağlam kalesi,
Surların adamı Erdal Kardeşim.

Yanıyor Gazinin sinesi, bağrı.
Cetvel eğri ise çıkar mı doğru?
Bedenler yorulmuş, gönülde ağrı,
Korların adamı Erdal Kardeşim.