Aslında bu kadar çok sevilecek biri değilsin !!
Bakma sen yüreğimin titremesine,
Gözlerimin böyle zıvanadan çıkmasına..
Söz konusu sen olunca...
Dilim de zırvalayıp duruyor zaten.
Her cümlenin öznesi yapıyor seni hatırlatan her ne varsa ..

Alışkanlık işte !!
Nereye baksam bir arayış içinde gözlerim,
Her sese kulak kulak kabarırım böyle.
Adını taşıyanlar oluyor,
Hınç besliyorum,
Bazen kızıyorlar ya seslenince,
Burnumdan soluyorum,
Neme lazımsa artık....
Sanki bir tek sana aitmiş gibi,
Kabullenemiyorum işte .
Sana ait olan bir ismin başka kimliklerde dolaşmasını..
Birileri tarafından kızılmasını,sevilmesini,
Hele sahiplenilmesi yok mu ...
Kafayı yiyecek gibi oluyorum, Allah biliyor.

Bir özelliği de yoktur belki!
Ama sana ait ya ...
Sana seslendim ya isminle...
Başka dudaklara değmesin istiyorum.
Gittin,şimdi yoksun ya..
Her yanda seni yaşıyorum yine.
Her köşe başında çıkacakmışsın gibi
Günün hesabını tutuyorum,
Sorduğunda verebileyim diye.
Yahu ne kadar bağlandım böyle sana ben.

Aslında sevilecek biri değilsin !
Yanım yanına alışmış,
Yanımda olmasan boşluk oluyor,
Ceyranda kalıyorum.
Bu kez yine kızıyorsun üstümü açtım diye.
Her gece yorganı tapulayıp uyuyorum.

Aslında bu kadar sevilecek biri değilsin !
Ama benimsin .
Ben ise sırılsıklam cahilim senden başkasına.
Bildiğimden şaşmaz bir inancım var.
İnancıma muttalibim aslında.
Hani gittin ya ....
Hani yoksun ya artık ...
Asıl şimdi seni yaşama zamanım .....

Mehmet Zafer