5
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
İnsan hayatta geçici bir yolcudur. Kendi varlığına en çok inandığı, dostlarının hatıralarında ve gönüllerinde en çok izler bıraktığını sandığı yerde bile kalplerden silinir ve izleri kaybolur. Hem de ne çabuk!’’
siliniyor
bilinmezliğin tüm ezberleri
yanık sessizliklere çarpıyor benliğim
uzanıyorum mağlubiyetin kollarına
uyutuyorum çığlığın zincirlerini
rüyalara dalıyorken
benliğimdeki gölgeler
sanki
haykıran masallar gibi
yıldız biriktirecek evrendeki hasret
toplanıyor
ruhumun nasibini almış hisleri
uyandırıyor sessizliğin sürgülerini
belirginleşiyor hüznün iniltileri
tenhalığın göz kapaklarında son buluyor
bulut mürekkeplerin parmak alfabeleri
birden
aşk düşüyor gökyüzünün eteklerinden
siliniyorum ben
gerçi biliyorum
tanımsız değerler gibi özü titreşimdir özlemenin
o yüzden
hep çıplak bir benlikle diledim beklentilerimi
ve doğdum tekrar
ölümü bilmeden…..
….
5.0
100% (6)
Cevap Yaz