1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2380
Okunma
Sığındım sıcaklığına kamaştı gözlerim
Tenim tenine değince
Buldum aşkın bitmez derinliklerini
Yüzün gökyüzünde ışıyan bir mehtabın doğuşuydu
Hiç kimseyi bu kadar sevmemiştim
Kısa da olsa keşfettim aşkların en delisini, en içlisini.
Düşe kalka öğrendim teselliyi umudu
Gülüyorum her acıya her vefasızlığa
Hayata tutunmayı parmaklarımdan öğrendim
Düşünüp düşünüp yazıyorum, sana ait olan her şeyi
Yunus’um, Veysel’im, sonsuz maviliklerde
Rüzgâr uzaklara sürmüş içimdeki yıldızları
Şimdi iki kapılı bir handayım
Veysel’i hatırladıkça, gözyaşı olur içime akarım!
Nuri Dağdelen
18/8/2013
5.0
100% (2)
Cevap Yaz